Ronselen van kinderen voor weeshuizen is kinderhandel

Het Ministerie van Buitenlandse Zaken van de Verenigde Staten heeft recent het rapport Trafficking In Persons (TIP) (https://www.state.gov/j/tip/rls/tiprpt/2017/index.htm) 2017 uitgebracht. Dat is een jaarlijkse uitgave om de wereldwijde mensenhandel in beeld te brengen en te bestrijden. Nieuw in het TIP-rapport is de erkenning van het ronselen van kinderen voor weeshuizen als mensenhandel.

De erkenning van het TIP-rapport over de relatie tussen kinderhandel en kinderhuizen of andere zorginstellingen is volgens een grote stap vooruit. Het verhandelen van kinderen naar weeshuizen is hiermee officieel erkend. Maar het voorbeeld dat in het TIP-verslag over Nepal wordt gegeven, is slechts het topje van de ijsberg. Er leven onnodig veel kinderen in institutionele zorg.

In het landenrapport over Nepal (https://www.state.gov/j/tip/rls/tiprpt/countries/2017/271250.htm)wordt beschreven: ”Onder valse beloftes van onderwijs en werkgelegenheid geven Nepalese ouders hun kinderen aan handelaars, die hen naar vaak ongeregistreerde kinderhuizen in stedelijke locaties brengen, waar ze gedwongen worden te doen alsof ze weeskinderen zijn om donaties van toeristen en vrijwilligers te werven. Sommige van de kinderen worden ook gedwongen om op straat te stelen.” Het rapport bevestigt dat kinderhandel aan weeshuizen een vorm van mensenhandel is dat door beleidsmakers en in de wet serieus aandacht verdient.

Het probleem van kinderhandel voor weeshuizen reikt verder dan Nepal. In een rapport uit 2016 geeft stichting Lumos (https://wearelumos.org/sites/default/files/Haiti%20Trafficking%20Report_ENG_web_20EP16.pdf) gedetailleerd bewijs over hoe ”kindzoekers” in Haïti kinderen uit arme gezinnen werven voor weeshuizen om hen vervolgens in te zetten  om buitenlandse donaties en vrijwilligers aan te trekken. In sommige gevallen worden families zelfs betaald om hun kinderen af te geven, onder de belofte van een beter leven en goed onderwijs. De overgrote meerderheid van de kinderen die op deze manier zijn geronseld, zijn geen weeskinderen. Een ander rapport van Lumos (https://wearelumos.org/sites/default/files/Funding%20Haiti%20Orphanages%20Report_WEB_16JUNE17.pdf) over de financiering van weeshuizen in Haïti door buitenlandse donoren beschrijft een bloeiende (particuliere) weeshuisindustrie dat de handel enorm stimuleert.

Ook in Kenia (http://edition.cnn.com/videos/world/2017/03/08/cfp-kenya-nairobi-orphanage-sevenzo-pkg.cnn/video/playlists/cnn-freedom-project-human-trafficking/)zijn ”kindzoekers” bekend die gezinnen bezoeken om ouders en voogden te overtuigen hun kinderen af te geven aan instellingen met de belofte van onderwijs en voedsel. Deze winstgevende weeshuizen ontvangen welwillende vrijwilligers en donoren uit het buitenland, waardoor het wereldwijde ’weeshuistoerisme’ in stand wordt gehouden. De handel in weeshuizen is echter niet het enige probleem. In het TIP rapport wordt ook onderstreept hoe kinderen die in weeshuizen en andere vormen van zorginstellingen wonen, een verhoogd risico hebben op verwaarlozing, uitbuiting en worden door verhandeld voor andere uitbuitingsdoeleinden, met name in delen van de wereld waar de alternatieve zorg voor kinderen buiten gezinnen slecht geregeld is.


Meer informatie
Download hier het rapport Trafficking In Persons (TIP) 2017 (https://www.state.gov/j/tip/rls/tiprpt/2017/index.htm) van het Ministerie van Buitenlandse Zaken van de VS, d.d. juni 2017.