De invloed van de wereldwijde coronapandemie is overal voelbaar, zo ook bij residentiële instellingen voor kinderen. De overheidsmaatregelen om de pandemie tegen te gaan, financiële onzekerheid als gevolg van de pandemie, maar ook een veranderend overheidsbeleid omtrent deze instellingen zorgen wereldwijd voor een daling in weeshuistoerisme en vrijwilligerswerk in weeshuizen.
In dit rapport worden de effecten van COVID-19 op residentiële instellingen onderzocht. Door middel van interviews met oprichters, investeerders en bestuurders in Thailand, Cambodja, Nepal, Kenia en Myanmar, komen de auteurs tot de conclusie dat kinderen in deze instellingen zowel negatieve als positieve effecten ondervinden van de pandemie. Door meer continuïteit in verzorgers en minder vrijwilligers die steeds wisselen, versterkt de relatie tussen de kinderen en verzorgers, en vertonen de kinderen stabieler gedrag. Hieruit concludeert het onderzoek, net als tal van voorgaande onderzoeken, dat vrijwilligerswerk in weeshuizen meer schaadt dan baat.
Ondanks deze bevindingen zijn de organisaties die meededen aan het onderzoek van plan om zo snel mogelijk weer veel vrijwilligers en bezoekers te ontvangen. Zij vormen namelijk de bron van inkomsten. Toch toont het onderzoek ook aan dat bestuurders van deze instellingen door de gevolgen van COVID-19 hun instituut onder de loep nemen. Dit zou een handvat voor verandering kunnen zijn, maar alleen als de gevolgen van financiering door vrijwilligers, bezoekers en donateurs hierin meegenomen wordt.
Deze resultaten laten zien hoe belangrijk het is voor overheden om zorghervormingen door te voeren en om de institutionalisering van kinderen tegen te gaan door een sterker vangnet voor kinderen en gezinnen aan te bieden. Ten slotte blijkt uit de resultaten ook het belang van een verandering van aanpak door bestuurders, donateurs en vrijwilligers die zich inzetten voor opvang in residentiële instellingen.
Het volledige onderzoek kunt u hier lezen.
